این پست توسط پیت ممبری، مهندس ارشد – فناوری‌های VPN و برندن هوران، مهندس ارشد سیستم در ExpressVPN نوشته شده است.

دیروز توسط اینتل و بنیاد گوردون و بتی مور اعلام شد که گوردون مور در سن 94 سالگی در هاوایی در میان دوستان و خانواده خود درگذشت.

مور که پیشگام در زمینه طراحی و تولید ریزپردازنده بود، با اهدای جوایز متعددی از معتبرترین انجمن های حرفه ای جهان، بسیار مورد توجه و احترام فراوان قرار گرفت. او همچنین مدال ملی فناوری و نوآوری و مدال آزادی ریاست جمهوری را به ترتیب در سال های 1990 و 2002 دریافت کرد.

با این حال، با وجود چنین استقبالی و علیرغم اینکه اینتل (بله، اینتل) یکی از بنیانگذاران اینتل است، ممکن است تعجب آور باشد که بدانیم بسیاری از شناخت او در واقع از هیچ یک از این دستاوردها نشات نمی گیرد.

بلکه از ایده ای که او در سال 1965 مطرح کرد نشأت گرفت – ایده ای که به معنای واقعی کلمه برای دهه ها حوزه را مجذوب خود کرد، ایده ای آنقدر فراگیر که کمتر به یک پیش بینی تبدیل شد و بیشتر شبیه یک واقعیت شد، ایده ای که در نهایت به عنوان یک قانون شناخته شد.

قانون مور، حداقل تا حدی، مسئول ایجاد روندی بود که در نهایت منجر به حجم عظیمی از قدرت پردازشی شد که ما از آن لذت می بریم و بسیاری از تمدن مدرن ما را هدایت می کند.

قانون مور چیست؟

واقعا ایده ساده ای بود، و در زمانی که او آن را به اشتراک گذاشت، به خصوص پیشگامانه تلقی نمی شد. در واقع این فقط یک مشاهده بر اساس تجربه او بود: Eخیلی دو سال یا بیشتر، تعداد ترانزیستورهای یک ریزتراشه دو برابر می شود.

ممکن است زیاد به نظر نرسد، اما در یک جمله کوتاه خلاصه شده است مفاهیم زیادی.

اول، برای انجام این شاهکار توصیف شده در قانون مور، لازم است ترانزیستورها کوچکتر شوند. به طور موثر، آنها باید اندازه خود را به نصف کاهش دهند – و این جهش را هر دو سال یک بار تکرار کنند. این به خودی خود یک دستاورد باورنکردنی به نظر می رسد، اما واقعاً پیامدهای آن بسیار بیشتر از کوچک کردن چیزها است. شما نمی توانید ترانزیستورها را کوچکتر کنید. ترانزیستورهای کوچکتر نیاز به تغییراتی در سایر فناوری های پشتیبانی نیز دارند. تمایل به فشار دادن محدودیت‌ها بر روی فناوری‌های متعدد هر دو سال یک بار منجر به موجی از نوآوری‌ها شد.

این فقط یک مورد صرفاً در حال تکامل فناوری های موجود نیست. دیر یا زود شروع به زدن قوانین اساسی فیزیک می کنید. هنگامی که این اتفاق می افتد، زمینه های کاملاً جدیدی از علم باید تصور و مطالعه شود، مواد جدید ایجاد شود، و فناوری های پردازش جدید برای پشتیبانی از این پیشرفت های جدید مهندسی شود.

به طور خلاصه، پیامدهای قانون مور حیرت‌انگیز است: این قانون فقط مسیر فناوری ریزپردازنده‌ها را ترسیم نمی‌کند، بلکه بسیاری از پیشرفت‌های علمی بشر را در چندین دهه بعد ترسیم می‌کند.

اگرچه مور پیش‌بینی‌های خود را در سال 1975 تغییر داد، اما قانون مور تا هزاره جدید همچنان صادق بود. حتی اگر از نظر تعداد ترانزیستورهای خالص، قانون مور پادشاه سابق نیست، میراث آن هنوز در صنعت امروز احساس می شود.

فشار دادن محدودیت ها برای تحقق یک پیش بینی

قانون مور نه به دلیل پیش‌بینی‌هایش، بلکه به دلیل سابقه‌ای که ایجاد کرده، همچنان جالب است. در حالی که در ابتدا حداقل مشاهده ای از چگونگی تکامل فناوری بود، اما در نهایت به معیاری تبدیل شد که مردم (و شرکت ها به طور یکسان) آرزو داشتند از آن پیشی بگیرند. در واقع، قانون مور در مورد پیش بینی آینده و بیشتر در مورد تعیین اهداف خاص برای کسب و کار متوقف شد.

هر چند این فقط تجارت نبود. همچنین خلاقیت انسان را در یافتن راه‌های منحصربه‌فرد برای زنده نگه داشتن این قانون حتی زمانی که کاهش اندازه ترانزیستور سخت‌تر و سخت‌تر می‌شد، تحریک کرد. انسان ها راه هایی برای دو برابر کردن عملکرد هر دو سال بدون توجه به آن پیدا کردند. این تمایل انسانی برای دستیابی به چیزهای بزرگتر بخشی از چیزی است که قانون مور را به بخشی جدایی ناپذیر از زندگی ما تبدیل می کند.

و بنابراین، میراث مور فقط در مورد کوچک شدن ترانزیستورها نیست، بلکه در مورد تمایل انسان به انجام و بهتر بودن است.