من یک پیرمرد هستم. 41 ساله به طور دقیق.

اما من سعی می‌کنم حال و هوای جوانی را حفظ کنم، به چیزهای جدید متصل بمانم، سخت در برابر مرگ نور مبارزه می‌کنم – مرگ مغزی که صرفاً با ارکان فرهنگی جوانی شما که از دست داده‌اید، می‌جنگید.

در عوض، من در جهت مخالف تبدیل به شرمساری شده ام. من “سلام بچه ها” رفته ام. من یک پدر معمولی نیستم، من هستم سرد بابا کلاه بیسبال رو به عقب، به شدت به روندهای فعلی زنده می ماند. پیوستن به TikTok، اجتناب از استفاده از شکلک‌های ترسناک، مبارزه با مبارزه خوب با cheug.

وقتی صحبت از بازی‌های ویدیویی به میان می‌آید، ماندن در ترند آسان است. از آنجایی که هنر به فناوری پیشرفته پیوند خورده است، بازی‌های ویدیویی به احتمال زیاد به‌روزرسانی‌هایی را در قالب دنباله‌ها و اسپین آف دریافت می‌کنند. در حالی که تصور اینکه پدرانی در دهه 40 زندگی‌شان رادیو راک کلاسیک را برای شنیدن آهنگ‌های گذشته می‌سوزانند، آسان است، نمی‌توان تصور کرد که فقط بازی‌های Pong، Pac-Man یا بازی‌های دیگر مربوط به همان دوران را انجام دهند.

من در دهه 90 بزرگ شدم، با Oasis، Blur و Pulp به عنوان نقاط مرجع موسیقی – و هنوز آنها را در Spotify جستجو می کنم – اما به طور مرتب Super Nintendo را برای بازی Super Mario World روشن نمی کنم.

نه – من معمولاً مانند یک فرد معمولی هر چیز جدیدی را بازی می کنم، چه Elden Ring یا Signalis یا هر چیز دیگری. زیرا، به لطف فناوری، بازی‌های ویدیویی جدید تقریباً همیشه جذاب‌تر از بازی‌های ویدیویی قدیمی هستند.

خوب، به نوعی.

زیرا بیایید با واقعیت ها روبرو شویم: سال 2023 سال عجیبی برای بازی های ویدیویی بوده است. در 3 ماه گذشته بهترین بازی های ویدیویی… قدیمی

ما Dead Space Remake را داشتیم، یک ابزار بازسازی عالی از روی زمین از عنوان کلاسیک ترسناک علمی تخیلی، که برای اولین بار در سال 2008 منتشر شد. Capcom اخیرا Resident Evil 4 را منتشر کرد – بازسازی یکی از تاثیرگذارترین بازی های ویدیویی 20 سال گذشته که در سراسر هیئت مدیره نمرات عالی کسب کرده است. مردم عقل خود را از دست می دهند.

اما شخصاً، بعد از اینکه نینتندو یک نسخه بازسازی شده را در اواسط فوریه امسال منتشر کرد، من در حال بازی Metroid Prime هستم.

متروید پرایم قدیمی است. Metroid Prime می تواند به طور قانونی در بارها نوشیدنی بنوشد.

این یک بازی است که پس از انتشار GameCube در سال 2002 احساس می‌کرد هوا از آینده خارج شده است. مانند کسی که شکافی را در پیوستار فضا-زمان باز کرد و این مصنوع درخشان و ماورایی را قبل از بسته شدن پورتال به ما تحویل داد.

اما به نوعی، در سال 2023، متروید پرایم حتی عجیب تر می شود. کنترل‌ها، زیبایی‌شناسی دنیای پیچیده بازی، شکلی که بازی به‌طور مداوم فضاهای خود را با مکانیک‌های گیج‌کننده و الهام‌بخش بازتفسیر می‌کند – Metroid Prime 20 سال پیش مانند یک ناهنجاری احساس می‌شد، اما گذشت زمان فقط آن را خاص‌تر کرده است. . در سال‌های پس از انتشار، هیچ چیزی به تکرار آن نزدیک نشده است.

در هر صورت، Metroid Prime یادآور این است که بازی‌های ویدیویی با بودجه کلان در پی آن چقدر راکد شده‌اند. مطمئناً، ما شاهد نوسانات بزرگی بوده ایم – Breath of the Wild با موفقیت بازی جهان باز را دوباره اختراع کرد. از Software، از طریق بازی هایی مانند Dark Souls و Elden Ring، عملا ژانر جدیدی را ابداع کرد. اما، خارج از فضای مستقل، اکثر عناوین با بودجه بالا در دهه گذشته بسیار ایمن بازی کرده اند.

در دنیایی که در بیشتر بازی‌های AAA، غنایم جمع‌آوری می‌کنید تا وسایل جدید بسازید و در درخت‌های مهارت بی‌معنا بچرخید، بازی Metroid Prime مانند قدم گذاشتن در دنیایی متفاوت است. به نظر می رسد بازی های ویدیویی با هویت منحصر به فرد یک خوب چیز. پخش مجدد Metroid Prime در سال 2023 مانند یک شوک الکتریکی بود و به من یادآوری کرد که بازی‌ها قرار نیست علامت‌گذاری کنند یا در یک منطقه راحت بنشینند. آنها قرار است سیناپس‌های شما را به سمتی شلیک کنند که حتی نمی‌توانید شلیک کنید تصور کن از قبل

بلافاصله بعد از بازی God of War: Ragnarok به این موضوع فکر کردم. به عنوان یک بازی ویدئویی برنده جوایز متعدد و مورد تحسین منتقدان، از اینکه Ragnarok چقدر سریع مرا در خلبان خودکار قرار داد، متعجب شدم. این بازی زیبا – ساخته شده توسط صدها توسعه دهنده با استعداد در اوج قدرت جمعی خود – من را در عرض چند ساعت به خواب برد. خیلی آشنا به نظر می‌رسید، نه فقط به این دلیل که دنباله‌ای بود، بلکه به این دلیل که مانند یک نسخه پیچیده از بازی‌هایی که در چهار یا پنج سال گذشته بی‌پایان بازی می‌کردم، حرکت کرد و بازی کرد.

از برخی جهات این مقایسه ناعادلانه است. Metroid Prime تصادفی بازسازی نشد. این ریمستر شد زیرا یک بازی ویدیویی تعیین کننده دوران بود که دهه ها پس از انتشار آن را به خوبی به یاد داریم. حتی بازی‌ای مانند Ragnarok که میلیون‌ها بازیکن آن را دوست دارند، بعید است که تأثیر طولانی‌مدتی مانند Metroid Prime داشته باشد. علیرغم برنده شدن چند جایزه بهترین بازی سال، تصور اینکه مخاطبان برای بازسازی راگناروک 20 سال پس از این مسیر فریاد بزنند سخت است.

اما چیزی که در مورد Metroid Prime مرا شگفت زده کرد این است که چقدر کمی تغییر کرده است و – برعکس – چقدر کم داشته است تغییر دهید تا آن را برای افرادی که حتی در زمان انتشار این بازی به دنیا نیامده بودند خوشایند کند. مطمئناً ارتقاهای بصری وجود داشت، اما در بیشتر موارد Metroid Prime Remastered همان بازی ویدیویی بود که در اوایل دهه 20م در GameCube بازی می کردم. نه یک بار متروید پرایم به سن خود خیانت می کند، برعکس هنوز هم احساس برتری می کند.

چرا اینطور است؟

شاید به این دلیل که Metroid Prime در وهله اول بسیار منحصر به فرد بود؟ شاید به این دلیل که هیچ چیز – حتی یک بازی – سعی نکرده است همان حقه جادویی را انجام دهد. احتمالا. اما این یک یادآوری جدی است که – برای تعدادی از عوامل – بزرگ بازی‌های ویدیویی نسبت به یک دهه یا بیشتر ریسک‌گریزی بسیار بیشتری دارند. مخاطرات (و بودجه) خیلی زیاد است. تصور اینکه یک عنوان بودجه بزرگ این نوع ریسک ها را بپذیرد، سخت است.

آنها را مانند گذشته نمی سازند.