اسلام آباد:

در دنیای امروز، اطلاعات شخصی بزرگترین دارایی برای هر شخصی است. می توان از آن برای آسیب های مالی، جسمی و روحی استفاده کرد. تجارت حفاظت از اطلاعات شخصی، حفاظت از داده ها و حریم خصوصی نامیده می شود.

حریم خصوصی داده ها یک منطقه نگران کننده به سرعت در حال تحول در دنیای دیجیتال امروز است. با ظهور اینترنت و افزایش حجم اطلاعات شخصی که به صورت آنلاین به اشتراک گذاشته می شود، حفاظت از این اطلاعات بیش از هر زمان دیگری اهمیت پیدا کرده است.

حفظ حریم خصوصی داده ها یک نگرانی برای افراد، مشاغل و دولت ها است، زیرا بر نحوه جمع آوری، استفاده و اشتراک گذاری اطلاعات شخصی تأثیر می گذارد. مهم است که اطمینان حاصل شود که اطلاعات شخصی جمع آوری، استفاده و پردازش می شود، به شیوه ای مسئولانه، شفاف و قانونی، که افراد بر داده های شخصی خود کنترل دارند.

در عصر دیجیتال، تعریف داده های شخصی و داده های حساس گسترش یافته و شامل مواردی مانند نام، تاریخ تولد، نام دختر، شماره شناسنامه ملی، شماره پاسپورت، شماره تامین اجتماعی، شماره تلفن، آدرس منزل، آدرس دفتر، IP می شود. آدرس ها، بیومتریک، شماره حساب بانکی، شماره کارت اعتباری، پین، سوابق پزشکی/بهداشتی، سوابق جنایی، اطلاعات مذهبی و نژادی، مکان و سایر شناسه های آنلاین، تعیین این که چه اطلاعاتی توسط این قوانین محافظت می شوند را دشوارتر می کند.

قانون حفاظت از داده ها ابتدا به عنوان قانون داده های سوئد در سال 1973 ایجاد شد و پس از آن قانون حفظ حریم خصوصی ایالات متحده در سال 1974، سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) دستورالعمل هایی را در مورد حفاظت از حریم خصوصی و جریان های فرامرزی در سال 1980 منتشر کرد. دستورالعمل حفاظت از داده اتحادیه (EU) در سال 1995 و مقررات عمومی حفاظت از داده ها (GDPR) در سال 2016.

سایر کشورها از جمله کانادا، سنگاپور و استرالیا در سراسر جهان نیز قوانین حفاظت از داده های خود را تدوین کرده اند.

با گسترش اقتصاد دیجیتال، حجم اطلاعات شخصی که توسط سازمان‌ها جمع‌آوری، ذخیره و پردازش می‌شود، افزایش یافته است و اطمینان از اینکه این اطلاعات در برابر دسترسی یا افشای غیرمجاز محافظت می‌شوند، بیش از هر زمان دیگری مهم است.

در عین حال، ظهور اینترنت و رسانه‌های اجتماعی، اشتراک‌گذاری اطلاعات شخصی به صورت آنلاین را برای افراد آسان‌تر کرده است و امکان دسترسی یا سوء استفاده دیگران از این اطلاعات را افزایش می‌دهد.

یکی از چالش های کلیدی در حفاظت از حریم خصوصی داده ها این واقعیت است که قوانین و مقررات حاکم بر این حوزه دائما در حال تغییر هستند. در گذشته، بسیاری از این قوانین بر محافظت از اطلاعات شخصی در برابر دسترسی یا افشای بدون مجوز متمرکز بودند.

علاوه بر این، افزایش داده‌های بزرگ و استفاده روزافزون از هوش مصنوعی، جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل حجم وسیعی از اطلاعات شخصی را امکان‌پذیر کرده است و مسئله حریم خصوصی داده‌ها را پیچیده‌تر می‌کند.

چالش بزرگ دیگر در حفاظت از حریم خصوصی داده ها این واقعیت است که بسیاری از افراد از حقوق و مسئولیت های خود در مورد داده های شخصی خود آگاه نیستند.

با این حال، چندین مرحله وجود دارد که می توان برای محافظت از داده های شخصی اجرا کرد:

یکی، ایجاد آگاهی در میان کارکنان، مشتریان و ذینفعان در مورد اهمیت حفاظت از داده های شخصی و خطرات مرتبط با نقض داده ها.

دوم، اجرای اقدامات امنیتی برای محافظت از داده های شخصی در برابر دسترسی، افشا، تغییر یا تخریب غیرمجاز. این می تواند شامل رمزگذاری، پوشش، کنترل های دسترسی، فایروال ها، نرم افزارهای ضد ویروس و به روز رسانی های نرم افزاری معمولی باشد.

سوم، انجام ارزیابی ریسک برای شناسایی آسیب‌پذیری‌ها و تهدیدات برای داده‌های شخصی و ارزیابی اثربخشی اقدامات امنیتی موجود.

چهارم، ایجاد خط مشی ها و رویه هایی برای جمع آوری، استفاده، ذخیره سازی و دفع داده های شخصی. این باید شامل دستورالعمل هایی برای حفظ داده ها، اشتراک گذاری داده ها و دفع داده ها باشد.

پنجم، ارائه آموزش به کارکنان و سایر ذینفعان در مورد سیاست ها، رویه ها و بهترین شیوه های حفاظت از داده ها.

شش، نظارت و حسابرسی سیاست ها و رویه های حفاظت از داده ها برای اطمینان از اینکه داده های شخصی مطابق با قوانین و مقررات مربوطه مدیریت می شود.

هفت، پاسخ به رویداد نقض داده ها یا سایر حوادث مربوط به داده های شخصی.

هشتم، بازنگری و به‌روزرسانی منظم سیاست‌ها و رویه‌ها در پاسخ به الزامات قانونی تغییر یافته، پیشرفت‌های فناوری، یا خطرات و تهدیدات جدید.

با اجرای این مراحل، سازمان ها می توانند رویکردی پیشگیرانه برای حفاظت از داده های شخصی داشته باشند و خطر نقض داده ها و سایر حوادث امنیتی را به حداقل برسانند.

پاکستان در سال های اخیر گام هایی در جهت حفاظت از داده ها برداشته است. در سال 2016، این کشور قانون پیشگیری از جرایم الکترونیکی (PECA) را تصویب کرد که طیفی از جرایم سایبری از جمله دسترسی غیرمجاز به داده‌ها و هک را جرم‌انگاری می‌کند.

این قانون همچنین مرکز ملی پاسخگویی به جرایم سایبری (NR3C) را برای تحقیق و تعقیب جرایم سایبری تأسیس کرد.

در سال 2018، دولت پاکستان لایحه حفاظت از داده های شخصی را معرفی کرد که به دنبال تنظیم، جمع آوری، پردازش و ذخیره داده های شخصی است. این لایحه در حال حاضر در دست بررسی است و هنوز تصویب نشده است.

علاوه بر این تلاش های قانونی، دولت همچنین اداره مخابرات پاکستان (PTA) را برای نظارت و تنظیم صنعت مخابرات، از جمله مسائل مربوط به حفاظت از داده ها و حریم خصوصی، ایجاد کرده است.

PTA دستورالعمل ها و مقرراتی را در مورد نگهداری داده ها، رمزگذاری و سایر جنبه های حفاظت از داده ها صادر کرده است.

با این حال، هنوز نگرانی هایی در مورد اثربخشی این اقدامات در عمل وجود دارد. همچنین نگرانی هایی در مورد توانایی دولت برای محافظت از داده های شخصی در برابر دسترسی های غیرمجاز، به ویژه در غیاب یک چارچوب جامع حفاظت از داده ها وجود دارد.

انتظار می رود حوزه آینده حفاظت از داده های شخصی با ادامه پیشرفت فناوری و با افزایش نگرانی ها در مورد حفظ حریم خصوصی و امنیت داده ها، گسترش یابد.

برخی از جهت گیری های احتمالی برای پیشرفت های آینده در حفاظت از داده های شخصی ممکن است شامل موارد زیر باشد: تقویت مقررات، افزایش شفافیت، مسئولیت پذیری بیشتر، پیشرفت در فناوری و آگاهی بیشتر مصرف کننده.

به طور کلی، حوزه آینده حفاظت از داده های شخصی احتمالاً با ادامه تکامل فناوری و جامعه گسترش خواهد یافت.

همانطور که افراد و سازمان‌ها از اهمیت حفظ حریم خصوصی و امنیت اطلاعات بیشتر آگاه می‌شوند، می‌توان انتظار داشت که تلاش‌های بیشتری برای محافظت از داده‌های شخصی و اطمینان از استفاده اخلاقی و مسئولانه از آن‌ها انجام شود.

نویسنده یک کارشناس موضوع، مربی است و در حال حاضر به عنوان مشاور ارشد – انطباق با حریم خصوصی داده ها در یک بانک تجاری پیشرو کار می کند