در منطقه داغستان روسیه در نزدیکی مرز گرجستان، معترضان موفق شدند در 25 سپتامبر ترافیک را مسدود کنند. بیش از 7000 کیلومتر دورتر، در منطقه بوریاتیا درست در شمال مرز مغولستان، گروهی به نام “بنیاد بوریاتیا آزاد” ایجاد شده است تا به نیروهای ذخیره کمک کند از اجتناب کنند. پوتین “بسیج جزئی” را پس از پیروزی های برق آسای اوکراین در شرق اعلام کرد.

منطقه دور افتاده قطب شمال یاکوتیا در شمال شرقی سیبری نیز شاهد مقاومت شدید در برابر برنامه های پوتین برای اعزام 300000 نیروی اضافی به اوکراین بود. معترضان در پایتخت منطقه ای یاکوتسک جمع شدند تا رقص های سنتی را اجرا کنند – در حالی که فریاد می زدند “نه به جنگ!” و “نه به نسل کشی!”

اقلیت ها «بهای نامتناسب» می پردازند

فریاد تجمع اخیر نشان دهنده نگرانی فزاینده ای است که مسکو به طور نامتناسبی اقلیت های قومی و مردم فقیرترین مناطق روسیه را برای اعزام نیروهای بیشتر به اوکراین هدف قرار می دهد.

الکساندرا گرمژاپوا، رئیس بنیاد فری بوریاتیا، به رویترز گفت: «هیچ چیز جزئی در مورد بسیج در بوریاتیا وجود ندارد. بوریاتیا یکی از فقیرترین مناطق روسیه است.

در کریمه – شبه جزیره اوکراین که در سال 2014 به روسیه ضمیمه شد – مسکو ابتدا اعضای اقلیت تاتار را به ارتش تحت فشار قرار داد. عثمان پاشایف، روزنامه‌نگار و فعال روسی در فیس‌بوک گفت: 80 درصد احضارها برای بسیج در کریمه برای تاتارهای کریمه صادر شده است.

جف هاون، متخصص مسائل نظامی روسیه و مشاور مؤسسه خطوط جدید، گفت: واضح است که اقلیت‌های قومی در فقیرترین مناطق بهای نامتناسبی را پرداخت می‌کنند – نه تنها در تلاش بسیج، بلکه در جنگ در اوکراین به طور کلی. ، یک مرکز تحقیقات ژئوپلیتیک ایالات متحده.

>> “ما واقعاً انتظار چنین چیزی را نداشتیم”: نیروهای اوکراینی از پیشروی سریع شگفت زده شدند

مسکو اطلاعات کاملی در مورد تلفات خود در جبهه منتشر نمی کند. استفان افزود: «حتی با وجود اطلاعات رسمی ناقص، می‌توانید ببینید که مناطقی با اقلیت‌های قومی بزرگ – مانند بوریاتیا یا منطقه (در نزدیکی) تووا – نسبت به کل جمعیت خود مردان بسیار بیشتری نسبت به مناطق اصلی روسیه از دست داده‌اند. هال، متخصص روسیه در دانشگاه باث.

عوامل اجتماعی-اقتصادی تا حدی عامل این نابرابری است. کارس شنک، دانشمند علوم سیاسی در دانشگاه نظربایف در آستانه، پایتخت قزاقستان، خاطرنشان کرد: «در آن مناطق، دستمزد نسبتاً جذابی که ارتش روسیه ارائه می دهد، اغلب تنها راه رهایی از فقر است. هال خاطرنشان کرد که این عامل به این معنی است که جمعیت این مناطق پیرامونی «حتی قبل از جنگ در اوکراین» بیش از حد در ارتش روسیه حضور داشتند.

“بسیج جزئی” پوتین فقط این پدیده را تشدید کرده است. شنک گفت: «از آنجایی که این اقلیت ها فقیر هستند، اغلب نمی توانند رشوه های لازم برای اجتناب از خدمت اجباری را بپردازند.

هاون گفت: «در مراکز شهری بزرگ مانند مسکو و سن پترزبورگ، سربازان وظیفه می توانند به افسران استخدام رشوه بدهند، با این ادعا که آنها دانشجو هستند (گروهی که از بسیج معاف هستند)، یا می توانند از ارتباطات خود برای ترک کشور استفاده کنند. در مقابل، در بوریاتیا، به نظر می رسد بهترین فرصت برای مردان در سن نظامی برای اجتناب از سربازی اجباری، رفتن و مخفی شدن در جنگل است.

با این وجود، علاوه بر این عوامل، انگیزه سیاسی نیز برای هدف قرار دادن اقلیت های قومی وجود دارد. آدریان فلورئا، مدرس ارشد مطالعات اروپای مرکزی و شرقی در دانشگاه گلاسکو، گفت: «از نظر پوتین، همه چیز برای اطمینان از بقای رژیم او است. کرملین بر این ایده متکی است که اقلیت‌ها نسبت به مردم در مراکز شهری عمده کمتر احتمال دارد تظاهرات بزرگی را سازمان دهند.

پوتین همچنین به فرمانداران محلی این مناطق – سیاستمدارانی که توسط او منصوب شده‌اند و شغل خود را مدیون او هستند – تکیه می‌کند تا دستور بسیج را اجرا کنند و هرگونه جنبش اعتراضی را خفه کنند.

و عامل دیگری نیز وجود دارد: هال می گوید: «سیاستمداران در مسکو اهمیت زیادی به سرنوشت این اقلیت های قومی در هزاران مایل دورتر نمی دهند. هال ادامه داد، بنابراین مسکو با اعمال فشار بر مناطق دورافتاده کشور، شکل خاصی از «امپریالیسم روسی را نشان می‌دهد که بدون جنبه نژادپرستی نسبت به این گروه‌ها نیست».

بازی خطرناک برای پوتین؟

شنک گفت، این «بسیج جزئی» دوسرعته – که مناطق دور از آن بیشترین بار را متحمل می‌شوند – یکی از دلایلی است که باعث می‌شود «افرادی که می‌گویند کشور هرگز مانند قبل از حمله به اوکراین نخواهد بود، وجود دارد».

فلورآ گفت: از نقطه نظر اقتصادی، “بخش قابل توجهی از جمعیت در سن کار به طور نامحدودی از فعالیت خارج خواهند شد و این باعث آسیب بیشتر اقتصادی به مناطقی خواهد شد که در حال حاضر فقیرترین روسیه هستند.”

فلوریا افزود: با دنبال کردن این استراتژی، کرملین مشروعیت خود را در میان گروه هایی که تصور می کنند با آنها ناعادلانه رفتار می شود، تضعیف می کند.

>> “بسیج نسبی” نیروهای ذخیره روسیه – نشانه استیصال پوتین؟

این می تواند یک بازی خطرناک برای پوتین باشد. به عنوان مثال، در داغستان، “شما 30 یا چند اقلیت قومی مختلف دارید که تقریباً در مورد هیچ چیز توافق ندارند، اما آنها دشمن مشترکی برای اعتراض پیدا کرده اند”.

شنک گفت: «در حالی که قطعاً افرادی در روسیه هستند که مایلند این گروه‌های اعتراضی ضد بسیج به یک جنبش اعتراضی بزرگ‌تر و عمومی‌تر علیه حکومت پوتین تبدیل شوند، هنوز خیلی زود است که بگوییم این اتفاق می‌افتد یا خیر».

هال گفت: «این بستگی به این دارد که جنگ چقدر طول بکشد. اگر به سرعت تمام شود، همه چیز برای پوتین خوب خواهد بود. اما اگر ادامه یابد و اعتراض‌ها به مناطق کمتر فقیرتر، با اقلیت‌های بزرگتر و با نفوذتر، مانند تاتارستان گسترش یابد، می‌تواند خطر بزرگ‌تری برای رژیم باشد.»

هاون گفت: با توجه به وضعیت میدان نبرد، اولویت دادن به نیروهای ذخیره از اقلیت های قومی “تأثیر منفی بر چشم انداز روسیه در برابر اوکراین” خواهد داشت – با این استدلال که پوتین در حال تکرار همان اشتباهی است که روسیه یک قرن پیش مرتکب شد، زمانی که ارتش به شدت به آن متکی بود. هنگ هایی که تماماً از اقلیت های قومی تشکیل شده اند. به محض اینکه روس‌های سفید شروع به شکست در جنگ داخلی روسیه در سال‌های 1917-1922 کردند، این هنگ‌ها جزو اولین گروه‌هایی بودند که علیه اربابان سابق تزاری خود روی آوردند. هاون گفت: “به همین دلیل است که شوروی ها همیشه مراقب بودند که پیشینه های قومیتی را در گردان های خود مخلوط کنند.”

بنابراین، نیروهای ذخیره‌ای که روسیه به جبهه می‌فرستد، نه تنها آموزش‌دیده و مجهز نیستند، بلکه نسبتاً انگیزه‌ای برای جان باختن برای سرزمین مادری روسیه ندارند.

این مقاله از اصل به زبان فرانسوی اقتباس شده است.