اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، ساخت دومین پروژه بزرگ انرژی بادی روی کره زمین در نیمه دوم سال 2023 آغاز خواهد شد.

پروژه SunZia Wind and Transmission به طور جاه طلبانه یک مزرعه بادی 3.5 گیگاواتی در نیومکزیکو را با 500 مایل خطوط انتقال ترکیب می کند تا این انرژی را به آریزونا منتقل کند. این یک اقدام حیاتی در ایالات متحده است، کشوری که نیاز مبرمی به انرژی های تجدیدپذیر بیشتر و شبکه توسعه یافته دارد.

اما راه ساخت و ساز سخت بوده است. اولین مجوزها برای این پروژه 14 سال پیش در سال 2009 ارائه شد و یک مشکل فوری را آشکار کرد. بخشی از دلیل اینکه پروژه های بیشتری مانند SunZia وجود ندارد، زمان لازم برای گرفتن مجوز برای ساخت زیرساخت انرژی سبز است.

دولت بایدن یک هدف تحسین برانگیز برای کربن زدایی شبکه تا سال 2035 پیشنهاد کرده است که به افزایش پنج برابری انرژی های تجدیدپذیر نیاز دارد. دولت برای رسیدن به این هدف، مبالغ تاریخی را به انرژی سبز، بیش از 400 میلیارد دلار، تنها از طریق قانون کاهش تورم، اختصاص خواهد داد. با این حال، سرعت یخبندان که با آن پروژه های انرژی حرکت می کنند، هدف را تهدید می کند. مزارع بادی و خورشیدی، نیروگاه های زمین گرمایی و سدهای برق آبی بین 5 تا 15 سال طول می کشد تا مجوز ساخت را دریافت کنند.

در مرکز این موضوع، قانون ملی حفاظت از محیط زیست قرار دارد که شرکت ها را ملزم می کند تا ارزیابی های زیست محیطی پروژه های انرژی خود را انجام دهند تا از حفظ محیط زیست محلی اطمینان حاصل کنند. این فرآیند ضروری است، اما برخی استدلال می کنند که نفخ است.

رایان سود از مرکز مقررات و بازارهای مؤسسه بروکینگز، می‌گوید که مدت زمان متوسط ​​بررسی‌های NEPA بین چهار تا شش سال است. کار 14 ساله SunZia به پایان رسیده است، اما Sud گفت که ارزیابی های زیست محیطی 10 سال طول می کشد چندان غیرعادی نیست. سپس، و تنها پس از آن، می تواند ساختمان شروع کنید.

هانتر آرمیستد، مدیرعامل Pattern Energy، شرکتی که اکنون SunZia را هدایت می‌کند، می‌گوید و از اینجا می‌توان مشکلات واقعی را آغاز کرد. NEPA به گروه های محلی اجازه می دهد تا تصمیم دولت برای اعطای مجوز را به چالش بکشند، که می تواند روند ساخت و ساز را بیشتر به تأخیر بیاندازد.

Armistead گفت: “این به طور موثر مستلزم اضافه کردن الزامات بیشتر و بیشتری است.”

برخی از چالش‌ها برای پروژه‌های انرژی پاک به دلیل منافع شخصی آشکار انجام می‌شوند – برای مثال، مخالفت با توربین‌های بادی که ارزش دارایی‌ها را با تخریب منظره اقیانوس کاهش می‌دهند. در موارد دیگر، گروه‌هایی از «اهل محلی نگران» مشخص می‌شود که توسط صنعت سوخت‌های فسیلی حمایت می‌شوند. اما اغلب کسانی که با پروژه های انرژی سبز مبارزه می کنند، واقعاً نگران جانوران و گیاهان هستند.

در تضاد دو رشته مختلف محیط زیست گرایی است. طرفداران انقلاب سبز خواهان حفظ سیاره با کاهش گرمایش جهانی هستند. این امر به مقادیر عظیمی از انرژی تجدیدپذیر جدید نیاز دارد که ساخت آن اغلب با مخالفت افرادی مواجه می شود که تلاش می کنند از حیات وحش و اکوسیستم های آسیب پذیر محافظت کنند.

حفاظت از محیط زیست

وضعیت فعلی توسط رئیس جمهور ریچارد نیکسون، یک حافظ محیط زیست نسبتاً بعید ایجاد شد. در کنار NEPA، دولت او قانونی را امضا کرد که استانداردهایی را برای کیفیت هوا تعیین می کند، آلاینده های منتشر شده در اقیانوس ها را تنظیم می کند و از حیوانات در حال انقراض محافظت می کند.

در حالی که این قوانین می‌توانند طرح‌های جدید انرژی تجدیدپذیر را با نور سبز دشوار کنند، اما حفاظت‌های لازم برای محیط زیست بوده‌اند.

لیزا فرانک، رئیس بخش حمایت از محیط زیست آمریکا، به مثالی از آب های مرزی مینه سوتا اشاره می کند، سرزمین ارزشمندی که خانه بیش از حد، گرگ های چوبی، گوزن ها و بیش از 240 گونه جانوری دیگر است. سازمان جنگل ها در اوایل دهه 70 قبل از اینکه ارزیابی زیست محیطی نشان داد چنین عملیاتی باعث تخریب محیط زیست می شود، اجازه قطع درختان خصوصی را داده بود. این نمونه اولیه NEPA در عمل بود.

چهل سال بعد، در سال 2022، همین فرآیند آب های مرزی را از عملیات برنامه ریزی شده استخراج نیکل نجات داد. این یکی از اکولوژی های بی شماری است که NEPA و قوانین خواهرش نجات داده اند.

فرانک گفت: “حتما گاهی اوقات ممکن است زمان زیادی طول بکشد تا پروژه ها ساخته شوند، اما این به تنهایی نشان نمی دهد که مشکلی در روند وجود دارد.” او معتقد است که موانع بزرگ‌تر در راه ساخت‌وساز انرژی سبز شامل یارانه‌ها به صنعت سوخت‌های فسیلی و مقاومت از سوی شرکت‌هایی است که تمایلی به کاهش هزینه برق ندارند.

آرمیستد Pattern Energy موافق است که NEPA بسیار مهم است و می گوید که بسیاری از اعتراضات محلی به پروژه های برق موجه است. مسئله این است که چرخش دولت اغلب چقدر کند است. اداره آمایش سرزمین شش سال طول کشید تا اولین مجوز خود را برای پروژه SunZia صادر کند. هنگامی که یک مجوز بر اساس فشار جامعه لغو می شود، ممکن است ماه ها یا سال ها طول بکشد تا مجدداً مجوز داده شود، حتی پس از رفع این نگرانی ها.

“یکی از موضوعات اصلی که امیدواریم شفافیت بیشتری در مورد آن بدست آوریم این است که واقعاً چه کاری باید انجام شود (برای دریافت مجوز) و اینکه زمان‌های برگشت و زمان‌های پاسخگویی خاص از طرف دولت وجود دارد تا در نهایت به نتیجه نرسید. در یک انتظار طولانی و طولانی، “آرمیستد گفت.

آرمیستد گفت، حتی این نیست که قوانین NEPA باید آرام شوند. رد شدن یک پروژه خوب است، اما این دوره انتظار غیرمولد است که صدمه می زند. او گفت: «بسیاری از پروژه‌های ما، ما به اطراف نگاه کرده‌ایم و تصمیم گرفته‌ایم یا به دلیل گونه‌ها یا دلایل مجاز، اینجا جایی برای توسعه نیست. “اگر قرار است شکست بخورید، ترجیح می دهید سریع شکست بخورید.”

موانع در برابر انرژی های تجدیدپذیر

قوانین زیست محیطی وضع شده توسط دولت نیکسون به احساسات رو به رشد زیست محیطی در دهه 60 و 70 پاسخ داد. اما این قبل از تبدیل شدن تغییرات آب و هوایی به یک نگرانی فوری بود. پنجاه سال بعد، محیط زیست با خودش در جنگ است. در یک طرف، حافظان محیط زیست قرار دارند که هدف اصلی آنها حفظ اکولوژی های محلی است. از سوی دیگر، فعالانی هستند که عمدتاً نگران توقف تغییرات آب و هوایی ساخته دست بشر هستند.

Sanjay Patnaik، مدیر مرکز مقررات و بازارها گفت: «این یک سؤال واقعاً سخت است. “در کلان، ما می دانیم که باید (هم) تغییرات آب و هوا و هم تنوع زیستی را مورد توجه قرار دهیم.

این نبرد در حال حاضر در نزدیکی تاکستان مارتا در حال انجام است، جایی که یک مزرعه بادی فراساحلی به نام Vineyard Wind برای تامین برق 400000 خانه ماساچوست در نظر گرفته شده است. این بخش مهمی از تعهد این ایالت برای رسیدن به صفر خالص تا سال 2050 است و برنامه دولت فدرال برای داشتن 30 گیگاوات برق بادی دریایی تا سال 2030 (از 42 مگاوات در سال 2021) است. دولت بایدن این پروژه را پس از اینکه قبلاً توسط دولت ترامپ متوقف شده بود، روشن کرد.

از آن زمان، Vineyard Wind توسط گروهی شکایت کرده است که ادعا می کند توربین ها مانع از حمل و نقل ماهیگیری محلی می شوند، و همچنین توسط شهروندان محلی که می گویند این پروژه می تواند بر نهنگ های در حال انقراض تأثیر بگذارد. این نمونه ای از مقاومت در برابر بادهای فراساحلی است، چیزی که Patnaik می گوید یک پدیده ایالات متحده است. او گفت: «در اروپا، شما کمتر چنین چیزی را می بینید. تا سال 2021، اروپا بیش از 30 برابر بیشتر از ایالات متحده ظرفیت بادی فراساحلی داشت.

در ایالات متحده، بسیاری از حوزه های قضایی با مخالفت محلی صاحبان خانه و زمین های ثروتمند مواجه هستند. پاتنایک گفت: «به عنوان مثال، اگر به ساحل شرقی نگاه کنید، بسیاری از این املاک متعلق به افراد واقعاً ثروتمند هستند و آنها نمی خواهند مانعی برای دید آنها ایجاد شود. مزارع بادی اهداف آسانی برای به چالش کشیدن هستند، زیرا فضای بیشتری را نسبت به هر نوع منبع انرژی دیگری اشغال می‌کنند – و به این دلیل که تمایل دارند مناظر بکر را “ویران کنند”.

ساد به یک مشکل اضافی برای پروژه‌های بادی دریایی اشاره می‌کند: بسیاری از کشتی‌هایی که مواد را از ساحل یک ایالت به آب‌های ملی انتقال می‌دهند، نیاز به تایید EPA دارند، چیزی که به گفته او می‌تواند به تنهایی دو سال طول بکشد.

گسترش نیروی باد و سایر منابع انرژی تجدیدپذیر تنها بخشی از معادله است. انرژی‌های تجدیدپذیر اغلب در نقاط دورافتاده تولید می‌شوند و باید به مراکز پرجمعیت منتقل شوند. در عین حال، شبکه برای خدماتی که در حال حاضر با سوخت های فسیلی تامین می شود، مانند گرمایش و حمل و نقل، به برق بیشتری نیاز دارد. به طور خلاصه، ما به خطوط انتقال بیشتری نیاز خواهیم داشت.

ساد توضیح داد: «شما سه شبکه تقریباً غیرمتصل در ایالات متحده دارید. “شما یک اتصال داخلی غربی، یک اتصال شرقی و سپس تگزاس دارید. فقط مقادیر بسیار بسیار کمی از برق بین این سه مورد جریان دارد… اگر فقط یک یا دو خط انتقال را قرار دهید که شرق و غرب را به هم متصل می کند – یا تگزاس و شرق. یا تگزاس و غرب – این یک معامله بزرگ خواهد بود.”

متأسفانه، نصب خطوط انتقال می تواند مشکل تر از توربین های بادی باشد. بر خلاف خطوط لوله گاز، که تا حد زیادی می تواند توسط یک نهاد فدرال تایید شود، خطوط انتقال نیاز به تایید از هر حوزه قضایی دارند. این بدان معنی است که نه تنها ایالت ها، بلکه اغلب شهرستان ها نیز از یک پروسه طولانی مدت تایید اطمینان می دهند. یک پروژه انتقال 300 مایلی که به دنبال اتصال اورگان و آیداهو است، علیرغم پیشنهاد در سال 2007، هنوز در بلاتکلیفی نظارتی قرار دارد.

ساختن نقشه

مجوز اصلاحات مورد توجه قانونگذاران قرار گرفته است. سال گذشته، جو مانچین، سناتور ویرجینیای غربی، قانون استقلال انرژی و امنیت سال 2022 را پیشنهاد کرد، لایحه ای که به دنبال کاهش زمان بندی برای ساخت زیرساخت های حیاتی به سه سال یا کمتر از پنج سال به 10 سال (یا بیشتر) فعلی است.

این یک لایحه قطبی کننده برای یک موضوع قطبی بود. پاتنایک گفت، برخی از دموکرات‌های کنگره به این دلیل رای منفی دادند که حفاظت از محیط زیست را تضعیف کرد، در حالی که بسیاری از جمهوری‌خواهان آن را رد کردند زیرا مانچین، یک دموکرات، به قانون کاهش تورم بایدن رای داد.

محیط زیست، لیزا فرانک از آمریکا، خود را فردی خوشحال می‌داند که این لایحه شکست خورده است، و استدلال می‌کند که قوانین ضعیفی که به دنبال اصلاح مجوزها هستند، می‌توانند بیشتر از اینکه فایده داشته باشند، ضرر داشته باشند.

او گفت: «این پیشنهادها با این فرض نوشته شده‌اند که ساخت پروژه‌های بیشتر سریع‌تر عموماً به نفع عمومی است و هر چیزی که سرعت کار را کاهش دهد بد است. “اکثر پروژه‌هایی که در حال حاضر تحت بازنگری NEPA قرار می‌گیرند، هنوز پروژه‌های سوخت فسیلی هستند. تضعیف NEPA حداقل در کوتاه‌مدت مزایای بیشتری برای سوخت‌های فسیلی خواهد داشت تا پاک.”

Patnaik و Sud مایلند که دولت فدرال “مجوزهای فعال” را تصویب کند. آنها از ایجاد نقشه هایی حمایت می کنند که مناطقی با حساسیت محیطی پایین را نشان می دهد، جایی که می توان مکان هایی را برای انواع خاصی از تولید انرژی از قبل تایید کرد.

آرمیستد Pattern Energy امیدوار است که پروژه‌های بزرگی مانند SunZia بتوانند با برجسته کردن مشکلات احتمالی، راه‌حل‌های ممکن و نحوه جذب جوامع محلی، طرحی برای دیگران ایجاد کنند.

او گفت: “اینها واقعاً کارهای سختی هستند، اما ما به کارهای بزرگتر و سخت تری برای انجام دادن نیاز داریم.” اگر قرار باشد جهان ما کربن زدایی شود، انجام آن در قطعات کوچک سخت است.

طرح هنوز در حال ترسیم است. در ماه ژانویه، نیومکزیکو به SunZia چراغ سبز نشان داد و امیدوار بود که ساخت و ساز در ماه آوریل آغاز شود. با این حال، در اواخر همان ماه، یکی از ساکنان آریزونا با این استدلال که این پروژه ماهی‌ها، پرندگان و پستانداران رودخانه سن پدرو را به خطر می‌اندازد، شکایت کرد.

آرمیستد گفت، با وجود این اختلال، ساخت و ساز باید اواخر امسال آغاز شود.